Γεώργιος Σουρῆς (1853-1919)
Το παρακάτω ποίημα δεν γνωρίζω ακριβώς πότε γράφτηκε από τον σατυρικό μας ποιητή Γιώργο Σουρή-θα μπορούσα να το ψάξω αλλά δεν υπάρχει λόγος-. Κάπου στο τέλος 19ου ή στην αρχή του 20ου αι. Δηλαδή 120(πάνω-κάτω) χρόνια πριν. Παλιό? Παλιό, ξε-παλιό δεν χρειάζεται να του αλλάξεις ούτε κόμμα.
Σκέψου ότι, 120 χρόνια μετά, η πολιτική σκηνή της Ελλάδας έχει δει πολλές αλλαγές, δεκάδες διαφορετικούς πρωθυπουργούς και βουλευτές. Η ίδια η Ελλάδα έχει αλλάξει πλήρως φυσιογνωμία και μέγεθος, αλλά το ποίημα του Γιώργου Σουρή είναι τόσο δραματικά επίκαιρο.
Απολαύστε το κ αν πιστεύετε ότι κάτι χρειάζεται αλλαγή επειδή δεν ταιριάζει στον 21ο αι σχολιάστε το στα μηνύματα.
Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας(Δυστυχία σου Ελλάς)
Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό, ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς, νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς, ταμεῖο δίχως χρήματα καὶ δόξης τόσα μνήματα; Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά, κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε; * * * | ||||||
Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια, κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια, ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή. * * * | ||||||
Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί, οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. * * *
|
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου