11ος Ποδηλατικός γύρος Πεδιαδος

Γράφει ο Γιώργος Παπαδοκοτσώλης

Την Κυριακή 14 Μαΐου και ώρα 11:00 π.μ. πραγματοποιήθηκε ο 11ος Ποδηλατικός Γύρος Πεδιάδας. Πρόκειται για μία αθλητική δράση η οποία αναβίωσε για ενδέκατη συνεχόμενη χρονιά και είναι μια ξεχωριστή πρόταση γνωριμίας με τα χωριά και τις φυσικές ομορφιές του τόπου, αναβιώνοντας εικόνες από άλλες εποχές, όπου οι άνθρωποι μετακινούνταν στην εύφορη πεδιάδα με τα ποδήλατά τους. Με δωρεάν συμμετοχή οι ποδηλάτες ακολουθήσαν τη διαδρομή που περνάει διαδοχικά από χωριά της Πεδιάδας Σαμπά, Ζωφόρων, Βόνης, Γαλατά, Θραψανού με τερματισμό στη λίμνη Λιβάδες.

Σκοπός της εκδήλωσης ήταν η αναψυχή των συμμετεχόντων, καθώς και η γνωριμία μεταξύ τους, όπως και με την ενδιαφέρουσα διαδρομή, χρησιμοποιώντας έναν εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης. Η εκκίνηση δόθηκε στις 11 π.μ. στο κτίριο του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού Αποστόλων Πεδιάδας ενώ στο σημείο του τερματισμού υπήρχαν πολλά κεράσματα. Στον ποδηλατικό γύρο συμμετείχαν περισσότεροι από 300 ποδηλάτες. Η απόσταση που κάλυψαν οι ποδηλάτες είναι τα 19 χλμ και η διάρκεια της διαδρομής του ποδηλατικού γύρου ήταν περίπου δυόμιση ώρες (ώρα λήξης 13.30).

Τον 11ο ποδηλατικό γύρο Πεδιάδας συνδιοργάνωσαν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι Αποστόλων, Σαμπά, Ζωφόρων, Βόνης, Γαλατά και Θραψανού με την Περιφέρεια Κρήτης και στηρίζεται από τον Δήμο Μινώα Πεδιάδας και το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Η διαδρομή(περιγράφει ο Κωνσταντίνος Τσικαλακης):Video από τη σελίδα του @iliaspapado στο YouTube

HOUSE OF THE RISING SUN - THE STORY

          Γράφει ο Γιώργος Παπαδοκοτσώλης

           Φώτο: Ηλίας  Παπαδοκοτσώλης 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Ένα τραγούδι με απίστευτη ιστορία και ιδιότητες. Ένα τραγούδι που “έφτιαξε” αλλά και διέλυσε τους  Animals. 

Το τραγούδι θεωρείται folk song αφού βασίζεται σε ένα παραδοσιακό τραγούδι του 17ου αιώνα. Παλαιότερα ηταν γνωστό με τον τίτλο "Rising Sun Blues" και οι στίχοι του μιλούν κατά μια εκδοχή για ένα οίκο ανοχής στη Νέα Ορλεάνη με την ονομασία "Το Σπίτι του Ανατέλλοντος Ήλιου", που πήρε το όνομά του από την ιδιοκτήτριά του, Madame Marianne LeSoleil Levant (που σημαίνει "Rising Sun" στα γαλλικά). 

Όπως ανάφερα πιο πριν, κανείς δεν είναι σίγουρος αλλά έχει τις περισσότερες πιθανότητες να είναι η έμπνευση πίσω από τη διασκευή των Animals. Με τόσο πλήθος ιστοριών, είναι αδύνατο να επιβεβαιώσω ότι το τριώροφο κρεολέζικο αρχοντικό που βρίσκεται στη λεωφόρο Ursulines 616 στη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα είναι στην πραγματικότητα το σπίτι του ανατέλλοντος ηλίου, αλλά έχει σίγουρα τη φήμη της αμαρτίας και της δυστυχίας.

Ursulines Str 661

 

 

Αυτό που είναι τώρα το Hotel Villa Convento χτίστηκε από τη Louise Forstall Poeyfarre, μια χήρα, το 1833. Ο σύζυγός της, Jean Baptiste Poeyfarre αγόρασε τη γη όπου βρίσκεται το σπίτι από τις μοναχές Ουρσουλίνες — τις πρώτες Ρωμαιοκαθολικές καλόγριες που ήρθαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τα μπαλκόνια του κτηρίου, μπορείτε να δείτε το Old Ursuline Convent, το οποίο είναι η παλαιότερη κατασκευή στην κοιλάδα του ποταμού Μισσισσιππή. Το κτίριο, παραδοσιακό κρεολέζικο αρχοντικό, είναι χτισμένο με το στυλ εκείνης της εποχής, με ελληνικές αναγεννησιακές πινελιές όπως οι ζωφόροι πάνω από τις πόρτες. Τυπικό αρχοντικό της Κρεόλ αρχιτεκτονικής, έχει ξύλινο πλαίσιο, τοιχοποιία και βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με το πεζοδρόμιο. 

 

House of the rising sun

Έχει επίσης 6 παράθυρα, μαρμάρινα σκαλοπάτια, τετράγωνες κολώνες και διακοσμητικό χυτοσίδηρο - μια πιο πολυτελή πινελιά από ό,τι θα βλέπαμε στα αρχοντικά των Κρεολών τότε.
Έκλεισε το 1874, λόγω καταγγελιών από τους γείτονες.
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας του, το σπίτι άλλαξε ιδιοκτήτες μόνο τέσσερις φορές, καθιστώντας εύκολο να εντοπιστεί πότε ήταν οίκος ανοχής. Έγινε γνωστό ως ένα σπίτι κακής φήμης αμέσως μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, όπου η ζωή στη Νέα Ορλεάνη είχε γίνει «ταραγμένη». Αυτή θα ήταν πιθανότατα η εποχή που αυτή η υπηρεσία είχε μεγάλη ζήτηση και θα έφερνε εύκολα χρήματα στους ιδιοκτήτες του σπιτιού σε μια περίοδο σοβαρής κατάθλιψης στο Νότο.
Το ξενοδοχείο είναι δημοφιλής στάση για τις τουριστικές περιηγήσεις στη Νέα Ορλεάνη. Οι ξεναγοί το περιγράφουν ως ένα από τα πιο στοιχειωμένα ξενοδοχεία στην πόλη..
Ένας ξεναγός του Bad Bitches of New Orleans Ghost Tour αφηγείται την ιστορία της μαντάμ στον οίκο ανοχής που δεν ανεχόταν τους «κακούς άντρες». Όταν ένας άντρας που επισκέπτονταν τον οίκο ανοχής γίνονταν απείθαρχος, η μαντάμ έβαζε τα κορίτσια της να τον περικυκλώσουν, να τον χτυπήσουν και μετά του έκλεβε τα χρήματά του. Υποτίθεται ότι η μαντάμ εξακολουθεί να “κατοικεί” στο Hotel Villa Convento, παρακολουθώντας τα πάντα, φροντίζοντας μάλιστα οι άνδρες που μένουν στο ξενοδοχείο να γνωρίζουν ότι τους παρακολουθεί.
Ένας “μάγος που έριχνε Ταρώ σε σταυροδρόμι της Bourbon str, μου εδωσε μια άλλη εξήγηση του τραγουδιού. Είπε ότι το Rising Sun αναφέρεται σε γυναικεία φυλακή της Νέας Ορλεάνης, που ονομαζόταν φυλακή των γυναικείων ενοριών της Ορλεάνης. Στην πύλη εισόδου είχε για διακόσμηση την ανατολή του ήλιου. Ο συνδυασμός του ανατέλλοντος ήλιου και της φυλακής, εξηγεί το στίχο "Ball and Chain" στο τραγούδι. 

And I m goin΄ back to New Orleans

To wear that ball and chain
Επιστρέφω στη Νέα Ορλεάνη 

Να φορέσω εκείνη την μπάλα και την αλυσίδα 

Παλιές φυλακές Ν. Ορλεάνης

Για την ιστορία, βρισκόταν στο 826-830 St. Louis St.

Πάντως οι περισσότεροι ερευνητές, υποστηρίζουν την εκδοχή του οίκου ανοχής. Δεδομένου ότι το τραγούδι γράφτηκε περίπου τον 17ο αι όπως αναφέρω λίγο πριν και δεν έχει γνωστό δημιουργό χάθηκε ο πρωτότυπος κ πραγματικός λόγος, αφορμή και τόπος δημιουργίας του.

Δύσκολο επίσης είναι να πούμε με σιγουριά αν αναφέρεται σε αγόρι ή κορίτσι.

Τη δεκαετία του '60, ο λαϊκός θρύλος Dave Van Ronk συμπεριέλαβε μια έντονη εκτέλεση του "House of the Rising Sun" στα live του. Ο νεαρός τότε Bob Dylan μιμήθηκε σε μεγάλο βαθμό τη διασκευή του τραγουδιού του Van Ronk και το συμπεριέλαβε στο πρώτο του άλμπουμ. Στην άλλη πλευρά του ωκεανού την ίδια περίπου ώρα, ο Burdon προφανώς άκουσε το τραγούδι από έναν τοπικό λαϊκό τραγουδιστή στην Αγγλία, το πήγε στους Animals, οι οποίοι το διασκεύασαν για το ομώνυμο άλμπουμ τους το 1964. Ο Hilton Valentine έπαιξε το στωικό κομμάτι της κιθάρας που θεμελιώνει το τραγούδι, ενώ ο Alan Price “έσκισε” το σόλο των πλήκτρων σαν να προσπαθούσε να απελευθερώσει κάθε βασανισμένη ψυχή που είχε παγιδευτεί σε αυτό το απαίσιο μέρος.

ΣΤΑ ¨ΧΕΡΙΑ” ΤΩΝ ANIMALS

Όπως κ να ΄χει, όπου και ν΄αναφέρεται, το τραγούδι έγινε γνωστό το 1964 από το βρετανικό συγκρότημα των The Animals (Νο1 Αμερική, Νο 1 Μ.Βρετανία) και σύμφωνα με τον Eric Burdon, ο παραγωγός του Mike Most όπως κι ο manager τους δεν ήθελαν να το ηχογραφήσουν!  

Ευτυχώς για το συγκρότημα, το έβαλαν “από το παράθυρο”(χωρις να ενημερώσουν) στο set list της περιοδείας που έκαναν με τον Chuck Berry. Ο κόσμος αντιδρούσε πολύ θετικά κι έτσι αποφάσισαν το ηχογραφήσουν, “πειράζοντας” ελαφρά τους στίχους που μιλούσαν για ένα φτωχό κορίτσι και τώρα πια στην εκτέλεση των Animals, μιλούν για ένα φτωχό αγόρι, αλλά και να δυναμώσουν το αρμόνιο, μια ιδέα του οργανίστα Alan Price. 

Μέσα σε 10 λεπτά το είχαν ηχογραφήσει.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΓΙΑ ΤΟ GROUP

Κάτω από κάθε τραγούδι, αναφέρονται τα ονόματα των στιχουργών και συνθετών. Αυτά ο παραγωγός παραδίδει στην εταιρεία που με τη σειρά της ενημερώνει την ΑΕΠΙ κάθε χώρας για την απόδοση δικαιωμάτων.  Ο manager τους, τους είπε ότι το τραγούδι ήταν παραδοσιακό (traditional) και θα έπρεπε να γραφτούν τα ονόματα και των 5 σαν διασκευαστές. Όμως δεν χωρούν να μπουν όλα οπότε ο manager τους τούς πρότεινε να γράψουν μόνο ένα, το όνομα του Alan Price και οι λεπτομέρειες που ήταν το νομικό θέμα για να πάρουν κι οι άλλοι 4 το μερίδιο τους θα κανονιζόταν με τη νομική υπηρεσία της δισκογραφικής εταιρείας. Κάτι το νεαρό της ηλικίας, κάτι η αφέλεια, έδωσαν στο Alan Price ολόκληρο(!) το ποσοστό δικαώματος του τραγουδιού, χωρίς να πάρουν δεκάρα οι υπόλοιποι με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν έριδες ανάμεσα στα μέλη του γκρουπ!

Και κάπως έτσι άρχισαν να τρίζουν τα θεμέλια του group